Na 1200 dagen niet meer in China te zijn geweest, ging ik eind mei in Beijing poolshoogte nemen. Sinds mijn allereerste keer in China in het jaar 1984 is er nooit zo’n lange break geweest tussen twee van mijn opeenvolgende Chinabezoeken. Het is tijd voor mijn reboot in de Chinese hoofdstad.
Ik trek er heen met 6 vragen waarop ik
een antwoord hoop te vinden.
1.Kan je als buitenlander China makkelijk binnen?
Om China te bezoeken, heb je een visum nodig. Ik ervaar China visumaanvragen, sinds jaar
en dag, als een behoorlijk stressmoment. Ik sus me dat het efficiënte huiswerk hiervoor, mij een ‘Blijde Inkomst in het Land van het Midden’ doet verdienen. De nodige bewijsstukken verzamel je zoals vermeld hier.
In het Visa Center nabij het Woluwe Shopping Center geef ik me over aan de dames achter de loketten. Je documenten worden overlopen. Als er een stuk ontbreekt, zoeken zij behulpzaam naar een oplossing, en dat is sowieso een meevaller, de zogenaamde Chinese ‘deugddoende
onvoorspelbaarheid’. Sta ik op de middag in de rij aan te schuiven, en nemen alle loketbeambtes plots gelijktijdig hun middagpauze? Dat is dan weer China’s herkenbare ‘ondeugende onvoorspelbaarheid’.
Ik ben blij dat mijn documenten aanvaard worden. Nog niet tè blij want er kan nog altijd iets mislopen. Als je enkele dagen later je paspoort ophaalt met zowaar, jawel een Chinees visum, dan ben je de koning -keizer- te rijk!
De dag voor mijn vertrek scan ik een QR code waardoor een Health Certificate verschijnt waarin ik - na een zelf uitgevoerde negatieve sneltest - op eer verklaar niet besmet te zijn.
Na aankomst in Beijing, moet ik nog drie hordes voorbij: mijn vingerafdrukken nemen; aan de douane mijn bewuste Health Certificate tonen en de pascontrole.
Hierna ben ik helemaal released!
Ben ik als buitenlander China mogen binnenkomen? Zeker wel! Een hele week lang voel ik mij welkom in China!
2.Word je in Beijing na de covid break opnieuw aangestaard?
We schrijven 1984, de Oost-Chinese stad, Nanjing. Aan de Zuidpoort van de universiteit waar ik studeer, sta ik in de rij - of datgene wat er op lijkt - te wachten op mijn dagelijks ontbijt van twee oliestokken. De Chinezen met rantsoeneringsbonnetje in de hand staren me aan. Ik geniet onbewust van de aandacht en ik word nog maar eens fysiek voorbijgestoken.
Dertig jaar geleden, in 1993, leven we met ons gezinnetje - onze twee kleuterdochters en mijn zwangere vrouw - in Beijing. Op een leuke zondag beslissen we met de kroost een uitstap te doen naar de wijk Xidan, toen, nog het meer volkse shopping district van de hoofdstad. We stappen uit de taxi, klappen onze dubbele buggy uit en wandelen verder. Plots staan we stil. Zondag is een extra drukke dag. Iedereen komt naar buiten en de dubbele buggy - top van toenmalige Westerse creativiteit en technologie - trekt veel aandacht. Chinese omstaanders staren ons aan en ik hoor hen denken: “Twee kinderen? Tweeling? Samen in één enkele buggy? Waarom?”. Wij kunnen intussen geen kant meer op en onverrichter zake keren we huiswaarts.
Beijing was de laatste jaren voor Covid al meer dan gewend aan buitenlanders in de stad. De hoofdstedelingen gunden ons geen blik meer.
En of ik in Beijing na de Covid opnieuw word aangestaard? Neen helemaal niet, we zijn blijkbaar nooit weggeweest!
3.Kan ik in China nog met cash betalen?
Er is een tijd geweest waarin een buitenlander op bezoek in China zo nodig aan Chinees geld - Foreign Exchange Currency (FEC) - moest geraken om lokaal op specifieke locaties zoals de zogenaamde Vriendschapwinkels te kunnen betalen. Als je dan een gewone lokale shop binnenstapte, was de Chinese kasbediende niet altijd gediend met dat ‘FEC’, men was er niet mee vertrouwd en kon jou geen wisselgeld teruggeven, want het Chinese volk betaalde in ‘Renminbi(RMB)’. Toen midden jaren ‘90 dat verschil tussen ‘FEC’ - wat je als buitenlander dus ontving voor je buitenlandse munten - en ‘RMB’ - het geld dat Chinezen onderling gebruikten - verdween, viel gelukkig maar een lastige communicatiestoornis weg.
Intussen, dertig jaar later, duikt vandaag iets gelijkaardigs op.
Chinezen - en buitenlanders die lang in China verblijven en een lokaal residentiebewijs hebben - betalen nog slechts met hun smartphone via een WeChat QR code gelinkt aan hun lokale bankrekening. Zij kijken wat meewarig naar ons geklungel met dat ouderwetse cash.
Bij aankomst op de luchthaven in China, kan je in het bankkantoor - tijdens kantooruren - je Euro’s omwisselen in ‘RMB’ of aan een ATM automaat met je credit card lokaal geld afhalen. In vele hotels staat een Exchange Machine die jouw Euro’s inslikt en in ruil ‘RMB’ uitspuwt. Met die bankbriefjes kan je dan betaalde diensten in China vergoeden, maar er is geen sluitende garantie dat Chinezen jou steeds correct gaan kunnen terugbetalen. Met je internationale credit card kan je nog wel terecht in het internationale hotelcircuit en sommige shops in grote luxueuze malls. Reken er maar niet teveel op, want een betaling met internationale credit card is voor de winkelhouder minder interessant, hij moet de credit card company een commissie betalen.
Winkelhouders zullen jou zeker vragen of je niet kan betalen met WeChat of Alipay: QR-code scannen en hopsakee, done!
Kan ik in China na Covid nog met cash betalen? Het kan nog, maar als de Chinezen moeten teruggeven op een briefje van 100 RMB gaat dat misschien niet altijd lukken...
4.Kan je in Beijing alleen nog maar elektrische taxi’s nemen?
Een taxi nemen in China doe je al lang niet meer door te bellen of aan de balie van je hotel een publieke taxi te reserveren.
In een sterk doorgevoerd gedigitaliseerd land, zoals China, gebruik je een app. Ik koos voor DiDi. Wens je elektrisch te rijden, dan kies je in de app de optie new energy car.
Eigenlijk moet ik iets toegeven. Ik had echt verwacht dat bijna elke wagen in de straten in Beijing op een elektrische batterij zou rijden, maar dat was natuurlijk niet zo. Mijn Chinese vrienden waarderen mijn verwachting, maar zelfs in China gaat dergelijke transitie geleidelijk. Maar de wagen op nieuwe energie is wel duidelijk aanwezig op de weg: Tesla, Volvo, Polestar, Link & C°, NIO, BYD, Zeekr, XPeng, Lixiang, MG, Beijing,... Het blijkt om bijna 120 verschillende Chinese automerken te gaan waarvoor de Chinese regering groots investeert. Hoeveel er uiteindelijk van die ‘120’ succesvol gaan worden, is bijzonder moeilijk in te schatten.
Zij die elektrisch rijden, hebben een wit-groene nummerplaat, en zijn niet gebonden aan de regel om 1 dag per week de auto op stal te houden zoals bij de traditionele wagens het geval is. Kan je in Beijing alleen nog maar elektrische taxi’s nemen? Klopt niet. Je kiest via je taxi app het type van taxi dat je wenst te nemen. 5.Kan je in Beijing als buitenlander nog op de bus of in de metro?
Tijdens mijn verblijf heb ik mij voorgenomen om alle stedelijke transportmiddelen in Beijing te gebruiken. Een anderhalf uur na mijn vroege aankomst op de Capital Airport, kan ik een ticketje kopen voor de shuttle lijn naar het stadscentrum. Om 8:00 komt die bus eraan. Zelf je bagage onder de bus plaatsen en weg zijn we!
De Chinese hoofdstad beschikt over een bijzonder uitgebreid metronetwerk. Je kan er een prepaid kaart kopen, bijzonder makkelijk als je regelmatig de ‘ondergrond’ in duikt. Maar ook bovengronds betaal je er de stadsbus mee. Zo handig!
Voor het nemen van een taxi heb je een app nodig die wij reeds bij de vorige vraag besproken hebben.
China kent megagrote steden. Daarom is het handig om aan het metrostation te schakelen naar een deelfiets bijvoorbeeld: ‘Heluo, Meituan, Didi,...’ scannen met je WeChat of Alipay, en het slot springt open. Laat je fiets terug achter op een goed aangegeven deelfietsenparking. Doe je dat niet, dan krijg je sowieso bij een volgende leenbeurt een boete te betalen.
De shuttle, de metro, de stadsbus 1 naar het Tian’anmenplein, de taxi, de deelfiets, maar natuurlijk ook te voet, het loopt lekker in Beijing. Met opgeheven hoofd, zeg ik tegen mezelf: “Missie meer dan geslaagd!”
Kan je in Beijing als buitenlander op de bus of in de metro? Het zal wel zijn, zeker weten!
6.Kan jij overweg met de populaire Chinese apps?
Een smartphone is voor Chinezen cruciaal. Het is je identiteitskaart, alle persoonlijke gegevens zijn er in opgeslagen. Bovendien is jouw Chinees mobiel nummer een stuk korter dan je Chinees rijksregisternummer, makkelijker te onthouden.
WeChatPay (of Alipay) is je betaalkaart. Voor je metro en buskaart, is ook een app beschikbaar. Welke deelfiets je ook kiest, er bestaat een app Heluo, DiDi, Meituan. Je e-shopt op Taobao, JingDong en Pinduoduo. Dagelijks entertainment vind je op de socials WeChat, QQ, Weibo, Douyin (het inlandse TikTok), Youku, BiliBili, Xiaohongshu, Tencent Video, iQIY, MangoTV. Maaltijden bestel je op Meituan of Eleme. Bij de voorbereiding van je binnenlandse reis kan je terecht bij de Nationale Spoorwegen app 12306, en bij Ctrip en DiDi. En tenslotte voor het daten - heb ik van horen zeggen wel te verstaan - gaat de Chinese jeugd op MoMo of op TanTan.
Kan jij al overweg met de populaire Chinese apps?
WP
Comments