China’s beslissing om haar economie stevig te ontwikkelen en de deur ver open te duwen naar de rest van de wereld, werd in Beijing, eind 1978, bijna 44 jaar geleden genomen. Het is een understatement dat er sindsdien veel is gebeurd, maar wij zien vooral dat tijdens dit decennium een bepalende weg zal worden ingeslagen.
Inlandse consumptie
Reeds voor de pandemie, richt China zich meer en meer op haar interne consumentenmarkt. De onzekerheid rond het handelsconflict met de Verenigde Staten is in eerste instantie de reden voor het noodzakelijk aanzwengelen van de binnenlandse consumptie.
Tijdens de pandemie ervaart het Westen aan den lijve dat het voor aanvoer van producten uit verschillende sectoren in de economie, bijzonder afhankelijk geworden is van China. Iedereen herinnert zich nog de mondmasker soap. China beslist daarom te anticiperen op de protectionistische move van haar klanten in Europa en de Verenigde Staten door een nieuw economisch model onder de naam ‘shuangxunhuan’, ‘dubbele circulatie’ te lanceren. Het coronavirus heeft de risico’s en de kwetsbaarheid van een ver geïntegreerde handel bloot gelegd, waardoor landen hun afhankelijkheid van andere economieën terugschroeven. China’s ontwikkelingsmodel dat vooral stoelt op export, moet bijgestuurd worden door een hogere binnenlandse consumentenvraag, een ‘interne circulatie’; zonder de export gerichte ontwikkeling ‘externe circulatie’ helemaal over boord te gooien.
China bereidt zich nu voor op een worst case scenario van een wereld die sterke geopolitieke en economische veranderingen tegemoet gaat. Het aantal Chinezen en in het bijzonder het aantal Chinese middenklassers zal haar cruciale rol moeten spelen.
Demografie bonus
In mei vorig jaar kwam de Chinese regering naar buiten met de officiële resultaten van de meest recente volkstelling van 2020, de 7de telling in de geschiedenis van de Volksrepubliek. Het bevolkingsaantal van de Chinese Volksrepubliek klopte af op 1.411.780.000 mensen. Maar met hoeveel zijn de superrijken?
De telling van het Hurun Institute - van de Luxemburgse Voorzitter en Hoofdonderzoeker Rupert Hoogewerf, Hu Run in het chinees - geeft op die vraag het antwoord. Van die 1,4 miljard Chinezen behoren volgens het recent Hurun-rapport -‘2021fangtai huruncaifubaogao’ ‘Fotile/fangtai Hurun Wealth Report 2021’ - 7,3 miljoen families tot de superrijken. Deze groep van om en bij de 19 miljoen personen is vooral een internationale consument. Zij zijn de big spenders van internationale topmerken zoals Chanel, Hermès, Rolls Royce, Rolex, Louis Vitton met sporadisch al eens een Chinees premium brand in specifieke Chinese branches. Vanaf dat China deze groep binnenkort weer laat reizen naar steden als Milaan, Parijs, Londen - en naar Japan en Thailand – zullen zij uitgroeien tot meer dan de helft van ‘s werelds luxecliënteel.
Rijk van de Middenklasse
Over het aantal Chinezen in de Volksrepubliek is China na de 7de telling het eens. Over het aantal Chinese middenklassers is de Chineestalige media minder unaniem. Sommigen spreken over een groep vandaag van 109 miljoen personen. Anderen hebben het over 140 miljoen, of nog een andere Chineestalige bron houdt het bij 33 miljoen huishoudens. Maar de verwachting is dat in de komende 10 jaar de Chinese middenklasse, in aantal de Europese plus de Amerikaanse zal overstijgen.
De architect van China’s ontwikkelingsmodel, Deng Xiaoping, verwittigde al in de jaren ’90 de Chinezen dat zij niet allemaal even snel zouden rijk worden, maar dat het ultieme doel wèl was, iedere Chinees op te tillen naar een welvarende middenklasse. En net daarvan wil de huidige leider, Xi Jinping, zijn beleidsprioriteit maken met zijn ‘Gedeelde Welvaart’-campagne: de kloof met de rijken dichten, de middenklasse vergroten.
Kenmerken
Met een toename van de Chinese middenklasse zien we ook bijzondere trends verschijnen.
China’s e-commerce evolueert naar geïntegreerde systemen met vooruitstrevende digitale betalingsvormen en logistieke innovaties die bovendien ook de consument ver buiten de grote steden moet kunnen bedienen.
Ten tweede durft de Chinese consument nu meer en meer te kiezen voor inlandse brands. Het internationale merk is niet meer het enige dat voor kwaliteit staat. Chinese nieuwelingen zoals HeyTea, Manner Coffee, Genki Forest, Anta Sports en de Neiwai lingerie doen hun kwalitatieve intrede.
Tenslotte ontpopt die Chinese consument zich bovendien tot een kritische screener van promo activiteiten van buitenlandse merken in China. Je gaat, als buitenlands merk, maar beter respectvol om met de Chinese rijke cultuur en haar eigenheid. Daarmee hou je niet de gek. Dolce & Gabbana, Versace, Givenchy en Dior hebben hun lesje wel geleerd. En op die manier ziet die Chinese binnenlandse consument dat hij in staat is zijn eigen markt te bepalen en leidt hij heel puur, op natuurlijk wijze, mee het land.
(WP)
تعليقات